India in maleisie

2 maanden port dickson was leuk. Maar vooral de laatste 2 weken had ik het er zwaar, mijn kamer aan het strand is geweldig. Maar na 6 weken alleen strand daar word ik zelfs moe van. Mijn kamer is echt in de middle of nowwhere dus als ik ergens heen wilde was ik afhankelijk van vrienden die een auto hebben. Ik hou hier dus niet van, van de gehele tijd zelfstandig geweest te zijn en dat ik nu ineens aan mensen moest vragen of ze met mij boodschappen wilde doen.

Ik heb wel hele leuke dingen meegemaakt , met de chinese familie chinees nieuwjaar gevierd wat 2 weken duurt. Voornamelijk lekker eten, heeel veel vuurwerk en allemaal leuke marktjes enzo. Op 1 deze dagen kwam ik mijn indische moeder tegen, die werkt aan de overkant van mijn kamer in een strandtent. Ze had al haar zonen bij en met kelvin klikte het gelijk. De volgende weken ben ik dus veel met hem op stap geweest, hij heeft mij zijn leven laten zien, ik heb zijn vrienden leren kennen , zijn familie en zijn gewoontes. Wat best bijzonder is, want mama is Indisch en papa is chinees, dus een mooie mix up van cultuur en religie in hun familie.

Ik mag van geluk spreken dat ik op tijd in Port Dickson was, want na het Chinese nieuwjaar wordt het thaipusam gehouden. Dit is een Indische feest wat bestaat uit een maandlang vasten op alleen geitenmelk zodat de pelgrims ( hindu mannen ) na de vasting makkelijk in trance kunnen raken tijdens de thaipusam. Tijdens thaipusam leggen de pelgrims een kilometers lange tocht af in trance. Nadat ik kelvin had ontmoet tijdens het chinese nieuwjaar nodigde hij mij uit om mee te gaan en zijn religie te leren kennen. Gewaad met hindu stip en sari werd ik in de auto gezet. Ik verbaasde me over mijn eigen gedrag, ik werd verlegen en terug houdend… want wat een indrukken zeg. Wat een kleuren, wat een geuren wat een raar gedrag. Naar deze cultuurshock een beetje verwerkt te hebben kwam ik weer tot leven. En kreeg ik het beeld helder wat deze mensen nu toch aan het doen zijn…
Hier weer een stukje josjes educatie ;)

Thaipusam is van oorsprong een Tamil Hindoefestival. Mama is een indische tamil. Tamils uit Zuid-India namen het mee naar Malakka (maleisie) toen ze daar als slaven moesten werken voor de Britten. Nu wonen de nakomelingen in steden waar ze meestal in de geldhandel zitten. Op de dag van de Thaipusam wordt het beeld van de god Murugan (ook wel Subramaniam genoemd) van de ene naar de andere tempel gebracht. Dat is 5 km en langs de weg staan duizenden mensen met kokosnoten te gooien om Murugan eer te bewijzen.
Shiva is één van de belangrijkste hoofdgoden. Hij schiep Murugan door het derde oog op zijn voorhoofd te openen. Daaruit kwamen 6 stralen vuur en op de plaats waar zij elkaar raakten, ontstond Murugan. Hij moest de kwade machten verslaan en kreeg daarom een gouden speer, de Nyana Vel. Thaipusam is de dag waarop de uitreiking van die speer wordt gevierd.

De Thaipusam duurt drie dagen. Op de eerste dag wordt Murugan van de ene naar de andere tempel gebracht en op de derde dag gaat hij weer terug. De tweede dag is voor de mensen die de Thaipusam gaan lopen. Vier weken lang bereiden ze zich al voor. Op de dag zelf bedekken ze zich met as en de priester brengt hen is trance door achter elkaar: “Vel, vel!” te roepen. Daarna krijgen zij een kavadi op hun hoofd en schouders. Een kavadi is een groot juk met afbeeldingen van Hindoegoden, 2 potten melk en veel pauwenveren erop.
Het feest wordt gevierd in de tiende maand van de hindoekalender, ook in Zuid-India, maar daar mag het niet op deze extreme manier. Daarom komen veel Indiërs naar Maleisië. Daar is het volgens hen ‘echter’ en religieuzer. Hoe vet ! en ik was erbij.

Gereinigde ziel Als ik over de massa kijk, zie ik dat een priester net op dat moment een pijl door de wang van een vrouw boort. Ze geeft echter geen kik en lijkt het zelfs niet te voelen. Bloed is er ook niet te zien. Dat komt kennelijk door de trance en het strenge dieet dat de gelovigen de veertig dagen ervoor hebben moeten volgen. De wonden zullen ook zonder littekens helen (hoe kan dat nou hoor ik je denken, het is echt waar jongens!). Volgens de gelovigen houden ze aan het ritueel alleen een gereinigde ziel over. Hier, bij de rivier, is het beginpunt van de processie. Gedurende twee dagen zullen mensen eerst naar de rivier komen om zich te laten doorboren om vervolgens de kilometers lange weg naar het strand te vervolgen. De eerste pelgrims beginnen hun tocht. Een parade van Indiërs met haken en pijlen door hun tongen, voorhoofden, wangen, ruggen en buiken kruipt de trap op, gedreven aangemoedigd door familieleden. Sommigen dragen baby’s in een doek aan een stok.

Ik was in shock toen ik zag dat een doodnormale jongen met me stond te praten en een half uur laten in trance werd gebracht door de priester. De vrouw deed allemaal dingen op zijn hoofd en begon keihard te gillen. De jongen zakte door zijn benen, hoofd naar de grond en na een paar seconden kwam hij weer omhoog. Maar wat ik toen zag was echt onverklaarbaar, je kon werkelijk aan alles zien dat hij een ander persoon was. Zijn ogen wijd open gesperd, zijn tong naar buiten hangend die helemaal rood was van een bepaalde poeder ging hij wild om zich heen dansen. Uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuh. Mijn mond stond open en 35 graden maar de bibbers liepen over mijn rug. Ik vond het leuk en interessant, maar was toch ook wel bang voor al dit onverklaarbaar gedrag. Eigenlijk is dat piercen van het lichaam nog niet zo shockend nadat je dit hebt gezien. Tijdens de parade heb ik enkelen mannen gevolgd. Het is ongelooflijk om te zien dat iemand op zich inhakt met een machete, de wonden in zijn lijf maar je ziet geen bloed… Het leek wel ofdat je even tussen aarde en hemel in een andere dimensie was gekomen. Tussen de toeschouwers gebeurde er ook van alles, nadat ik net mn zakje rijst had opgehaald en lekker onhandig met mijn handen stond te eten werd de vrouw achter mij echt knettergek. Keihard schreeuwend gegil in mijn oren, ofdat ze werd vermoord. Wederom het kippenvel op mijn lijf en eigenlijk durfde ik niet achterom te kijken, bang wat ik daar zou zien. Kelvin pakte me vast om me gerust te stellen, althans…. Ze heeft een duivel in zich en die vreet haar van binnen uit op….uuuhh.. ok…. En nu dan? Ze moesten haar in de auto vervoeren, met piepende banden en schreeuwende vrouw op de achterbank reden ze weg. Maar ze was toeschouwer toch? Ja maar de geesten zijn nu zo actief, het kan jou ook overkomen dat er iemand in jou komt nu………. Fijn dit allemaal! Ik was blij om te zien dat kelvin het ook allemaal maar een freakshow vind en toch ook een beetje bang is. We liepen de parade vooruit om op het strand alvast te gaan eten voordat de laatste cerimonies gaan beginnen op het eindpunt. Hier waren we even weg van alle drukken geluiden, muziek, geschreeuw, geuren en pijn taferelen. Ik kon weer even relativeren en gewoon praten met de tantes, ooms, nichten , neefjes en vrienden van kelvin. Want ja ik werd echt gelijk voor de leeuwen gegooid, hij brengt me naar het meest schokkende festival ter wereld en laat me ook tegelijkertijd zijn hele sociale netwerk ontmoeten, daar hadtie niet zo goed over nagedacht ;). Mja je snapt wel dat mijn gezichtsuitdrukking vaak leedvermaak was bij de familie. Een uur later werden de goden naar het strand gebracht er werd vollop gedanst en gegild rondom deze beelden. Het melk wat de pelgrims hadden meegedragen wordt nu overgoten over de beelden en het is nu tijd om zelf naar de allerheiligste mannen te gaan en vragen te stellen. Mama kwam naar me toe en vroeg of ik iets wilde vragen over de toekomst. Nou zo nuchter als ik ben geloof ik hier allemaal niet in, maar ik wilde toch ook niks vragen.. bang voor het antwoord, bang voor dat ze gelijk hebben.

Waar was papa in heel het verhaal… Papa liep mee als vrijwilliger. Papa is chinees maar voelt zich helemaal thuis in deze religie ondanks dat ze ook de chinese religie aanhouden. Hoe mooi is dit he! Papa was de ondersteuning van 1 van de vrouwelijke priesters, ook hij vroeg of ik iets wilde vragen of wensen….. hij zag mijn twijfels en nam me mee. Dan alleen maar een zegening. Ik keek kelvin bang aan en schreeuwde diep in mij om zijn hulp! En hij leek mijn gezichtsuitdrukking te voelen.

Samen moesten we knielen voor de priesters. De vrouw zat in kleremakers zit voor ons, we moesten onze hoofden buigen en onze handen naar voren steken. Ze pakte onze voorhoofden vast en deed er een nieuwe derde oog bij zetten met een rode krijt. Daarnaast pakte ze ons handen en voegden deze samen tot een geheel. Ze vertelde heel veel in tamil waar ik dus geen klap van kon verstaan, ik keek kelvin vragend aan… Het was een indische zegen, voor onze toekomst, geluk en gezondheid. Dat we oprecht liefde geven en gevoelens van jaloezie en trots kwijt raken. Ze gaf mij blaadjes van een tak mee, die moest ik in mijn tas doen en zou ik veilig zijn voor de rest van mijn reis. Dit was echt even een heilig rustig moment, alle duizenden mensen leken te verdwijnen, ik hoorde de muziek niet meer, het gegil niet meer , ik rook zelfs de kleurende geuren niet meer. Wat gebeurde er toch allemaal vandaag. Ik was daar in het moment samen met kelvin , de priester en mezelf. Een weerval van emoties trokken door mijn lichaam en ik kon daarna alleen maar kriebels voelen, van geluk, liefde en oprechtheid. Wow wat gebeurd er allemaal? Ze liet onze handen los en het leek wel of de isolatie muur weg viel en we binnen 2sec weer in het drukke festival waren. Wij waren gewoon in trance, samen in een droomwereld en het voelde mooi!

Het gekkenhuis ging gewoon nog even door, rondom me heen vielen vrouwen voor dood neer om enkele seconden later weer bij te komen. Het gegil werd intenser en de pelgrims leken nog steeds onvermoeid en zonder enige pijnlijke gezicht dansten en sprongen ze vrolijk verder met de gepiercet lichamen. Kelvin en ik trokken ons terug naar de kustlijn om maar doodnormaal even van de sterren te genieten, want die leken ook veel dichterbij te staan dan anders. Hij heeft me vandaag echt mee op sleeptouw genomen, gesteund waar ik nodig had, gelachen om het gekkenhuis maar hij heeft me vooral het allermooiste van een religie laten zien. Nog nooit ben ik zo dichtbij “geloven” geweest. En kan ik nu bijna zegen dat er nu meer is… het allermooiste is dat ik dit vertel aan hem. Oh maar ik geloof nergens in , alleen karma! Heerlijk  weer met beide voeten op de aarde ! Een mooie afsluiting met vuurwerk en mensen die echt hardhandig de zee in werden gegooid, werd ik met volle nieuwe indrukken bij me kamer afgezet. Back to reality!
Dit was echt heel kostbaar!

Oh ik besef mij nu dat ik wel heel veel over thaipusam heb verteld, op naar een volgende blog voor de rest van mijn leven in PD.