De moderne monnik

Bangkok was weer als thuis komen, het is eens fijn om in een stad aan te komen waar je de paden al kent. Wil en ik zijn hier opgesplitst , zij ging natuurlijk lekker dagje sightseeing doen en ik moest van alles regelen voor mijn vertrek naar Burma. Nadat ik mijn spullen in het guesthouse heb afgegooid ben ik gelijk langs verschillende bureautjes gegaan om te kijken wie het goedkoopst was. Uiteindelijk heb ik deze in de kao san road gevonden. Gelijk mijn ticket geboekt naar yangon, 2 dagen later kon ik vertrekken. In de middag ben ik op zoek gegaan naar spiksplinter nieuwe dollars. Burma accepteert alleen dollars, zonder vouwtje, zonder stempel, na 2006 . Ja die krijg je niet uit de automaat.

Dus op naar bank, maar na 6 banken geweigerd te zijn voelde ik de frustratie opkomen, alles geregeld kan ik niet aan de juiste dollars komen. Uiteindelijk heb ik een afspraak bij een andere bank kunnen maken en kon ik smiddags buiten sluitingstijd langs komen. En ja hoor hier kon ik mooie, net gedrukte nieuwe dollars mee nemen. Nu er voor zorgen dat er dus geen vouwtje of scheurtje inkomt. Dus maar opbergen in mijn boek. Bangkok voor de rest was natuurlijk gekke feesten ( ik bespaar jullie de details, maar we hebben weer walgelijke dingen gezien wat ze met een lichaam kunnen ) , relaxen, shoppen en vooral lekker eten. Ja bangkok is leuk! Hoe zou het zijn om hier te wonen?

Check check heb ik nu echt alles voor burma? Ineens word ik zenuwachtig, heel mijn avond voor vertrek liep in de soep. Zouden dit voortekens zijn? Zouden ze me toch niet binnen laten? Zouden de dollars wel goed zijn? ( heb je echt een probleem want je kan niet pinnen in burma) ohoh wat doe ik mezelf toch weer aan!

Burma even een lijstje

- Bekend om jaren lang schending van de mensenrechten
- Meer dan 20 jaar een negatief reisadvies vanuit nederland
- Meer dan 10.000 kindsoldaten
- Op dit moment nog meer dan 2000 politieke gevangen
- Op somalie na het meest corrupte land ter wereld
- Burmezen waren tot 2008 afgesloten van de buitenwereld door totale censuur op de media
- Langste civiele oorlog in de geschiedenis
- Armste land van Azie
- Myanmar budget 2011 :
23.7% voor militaire spending
4.3 % Opleiding
1.3 % voor de gezondheidszorg

Na een lange periode van Brits koloniaal bestuur, en de Japanse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Burma in 1948 onafhankelijk.Deze Unie bereikte nimmer stabiliteit door binnenlandse conflicten. In 1962 vond een militaire regime plaats en de aldus gevestigde junta hief alle democratische bestuursorganen en -middelen op, inclusief de grondwet.

Openlijk, soms massaal protest en verzet vanuit de bevolking wordt met harde maatregelen en fysiek geweld neergeslagen. Internationaal wordt een politiek van isolatie gevoerd: media en mensenrechtenorganisaties wordt de toegang tot het land geweigerd en afkeurende signalen en sancties van de zijde van de internationale gemeenschap worden genegeerd. Slechts van enkele buurlanden, zoals China, India en Thailand, wordt enige bemoeienis gedoogd vanwege wederzijdse economische belangen.

Ondanks het machtsvertoon van de centrale overheid bestaat er wel degelijk verzet, vaak ondergronds maar ook meer expliciet. In de grensgebieden met Thailand woedt sinds vele jaren een burgeroorlog: de lokale minderheden (voornamelijk Mon en Karen) voeren er een guerrillaoorlog met het Birmese leger. Sinds 1980 vluchtten meer dan 400 000 mensen over de grens naar Thailand. Ze wonen er in grote kampen, maar worden door de Thaise overheid niet erkend als vluchteling. Er is een democratische partij die in 1990 de "vrije" verkiezingen won. Deze overwinning werd echter niet erkend door de militaire machthebbers. Na de verkiezingen werden veel leden van de National League for Democracy gevangengezet. Hun leidster Aung San Suu Kyi, boegbeeld van de vrijheidsstrijd, heeft twintig jaar lang huisarrest gehad. Op 13 november 2010 werd haar huisarrest opgeheven. In 1991 is aan deze vrouw de Nobelprijs voor de Vrede toegekend.

Voor het eerst sinds het einde van de jaren tachtig kwam eind september 2007 weer een protestbeweging van een groeiend aantal boeddhistische monniken op gang. Met geweldloze optochten gaven zij uiting aan het verlangen naar een democratisch bestuurd land. Na een aantal dagen voegde een steeds wassende stroom burgers zich bij hen. Zij flankeerden de monniken met de kennelijke bedoeling om niet alleen hun oproep te ondersteunen maar ook om hen lijfelijk te beschermen tegen mogelijk militair geweld door de junta. Aan de protesten namen soms naar schatting 25.000 tot 50.000 mensen deel
Dit plaatste de regering voor een groot dilemma. Monniken hebben in Myanmar een zeer hoge, bijna heilige status en groot gezag waar het morele waarden betreft. Zonder ingrijpen zou hun actie tot grote, wellicht onbeheersbare onlusten in het gehele land kunnen leiden. Het - gewelddadig - neerslaan van de beweging zou echter tot hetzelfde kunnen leiden.

Op 1 oktober kwamen berichten naar buiten over duizenden doden en massale executies door het leger. Gevluchte overgelopen officieren claimden dat veel monniken in vrachtwagens gedwongen waren, om vervolgens in de jungle te worden geëxecuteerd, en dat andere monniken vastzaten in hun kloosters en in de universiteit van Rangoon, die verbouwd was tot een gevangeniscomplex. Volgens sommige berichten werden 200 gevangenen vrijgelaten op 5 oktober.
Op 31 januari 2011 trad een nieuwe grondwet in werking, die een einde maakte aan het militaire bestuur. Mensen hebben evenwel opgemerkt dat er een einde is gekomen aan het militaire bestuur, maar dat veel leden van het parlement als de nieuwe president ex-militairen zijn die voor de verkiezingen ontslag hebben genomen bij het leger om plaats te kunnen nemen in de 'civiele' regering. De mensen betwijfelen dan ook de impact van de staatkundige veranderingen. Zou ik als ‘tourist’ er iets van kunnen merken?
Mijn vliegtuig is netjes op tijd, een rustige vlucht en na 40 minuten gaan we alweer zakken en krijg ik kriebels in mijn duik. Wat een mooi uitzicht uitgestrekt gebied, bijna geen huisjes te zien . Het enigste wat opvalt zijn dat er echt overal pagoda`s of tempels staan, wel duizenden. Erg fascinerend.
Voordat ik het weet sta ik bij de band om me tas op te halen, wow mn visum was echt goed! Nu op naar het volgende stress punt , mijn dollars, zou ik ze om kunnen wisselen in kyats. ( spreekt uit als tsjad) Maar ook dit was geen probleem, wow dat vielt mee!
Nou mn backpack op mn rug en mezelf mentaal voorbereiden voor de piranha`s. De taxichauffeurs die je gelijk aan vallen als je nog maar 1 stap buiten de deur zet.

Maar nee, ze waren er niet, althans ze stonden netjes bij de auto wachten, zo dat is relaxt aankomen zeg. Een man aangesproken die ook alleen was om samen een taxi te delen naar het centrum. Hij had nog geen hotel geboekt, ik half. Half ?
Nouja hier in Burma is er een groot probleem, althans het land is sinds 1 jaar erg in trek bij toeristen omdat afgelopen juni contracten zijn ondertekend met de VN. Maar er worden bijna geen nieuwe hotels gebouwd ( waarschijnlijk heeft de regering hier iets mee te maken) .
Ik heb dus al verschillende horrorverhalen gehoord dat mensen geen hotel konden krijgen en dat ze stranden op straat. Ja dat is wel een nachtmerrie voor een meid alleen. ( ook voor moeders en vaders denk ik ;) ) Daarbij ben ik een tikkende loterij, waar het geld voor het grijpen is. Want iedere local weet dat ik geen geld kan pinnen en dus met een paar honderd dollar op zak loop.

Ik had mn hotel dus een mail gestuurd dat ik een kamer / dorm wil reserveren. Krijg ik een vriendelijke mail terug dat ze niet aan reserveringen doen , en dat ik dus maar op de goede gok moest komen. Ik heb ze toen toch vriendelijk terug gestuurd dat ze mn naam moeten noteren want dat ik zeker te weten kom. Wat is dit nou voor onzin? Nou ze willen dus niet reserveren , omdat ze dan de gehele dag een kamer vrij houden voor jou, en als ik eventueel niet op zou komen dagen ze geld mis lopen… Ok dit gaat stress veroorzaken deze gehele reis dat weet ik nu al omdat er maar zo weinig kamers zijn , en zo veel toeristen zijn de kamers dus ook duur. Minimaal 20 dollar voor een bed, in een hok zonder raam, gedeelde badkamer. Schandalig! En de prijzen gaan alleen maar omhoog. Het gekste wat ik tot nu toe heb gehoord is dat een kamer is gestegen van 35 dollar naar 120 dollar…. Tsja en het scheen niet iets bijzonders te zijn, ja je had je eigen badkamer en een raam. Nou ik doe wel even zonder dat uitzicht in mn kamer en ga wel 2,5 week in de rij staan voor een douche.

Ok maar is burma dan wel leuk? JAAAA heel het land, de mensen, zelfs de dieren maken het allemaal weer tien keer goed. Het eten en vervoer is zo goedkoop dat alles eigenlijk wel compenseert en dat ik nu op 30 dollar per dag zit i.p.v 20 dollar, dus niet extreem meer dan de rest van azie.
Mijn reservering was rond , en ik had een kamer met 2 bedden. Yes ze hebben naar me geluisterd. De roemeen had nog geen kamer, maar ik voelde me ook niet geroepen om deze met hem te delen. Bij sommige mensen voel je gewoon niet op me gemak, nou bij hem had ik dat.
Ik heb mn tas weggegooid en wilde gelijk ff berichten naar huis, maar er was geen stroom dus ook geen internet. Dan maar wachten tot de avond.
Plattegrond gescoort en weer gaan oriënteren in de nieuwe stad yangon. Jeetje wat een drukte, het doet me denken aan India , ook al ben ik er nog nooit geweest. Veel mensen op een kleine stukje, straattentjes, veel geuren en ratten. Leuk leuk  behalve die ratten dan.
Vriendelijke gezichten en bijna iedereen die een handgebaar maakt, goh wat voel ik me welkom. Ook echt iedereen kijkt je weer aan en als ik om kijk weet ik ook waarom. Ik ben de enigste blanke hier, het voelt ongemakkelijk want ik ben moe en ik wil niet bekeken worden, want ik zie er niet uit! Maar aan de andere kant geniet ik van alle prikkels, alle etensgeuren, gezichtstekeningen, klederdrachten.
Ja ik ben nu al blij dat ik het gedaan heb. Het hilarischt was denk ik wel toen ik naar het hoogtepunt van de stad liep ‘Swhedagon’ Er kwam een pickup truck voorbij met tientallen mensen erin. Een jongen vangt mn blik en roept dit naar iedereen in de bus en wijst naar mij, 1 jongen wil zich omdraaien en valt bijna uit de truck. Hij werd nog net op tijd vastgegrepen door zijn buurman. Haha dat was lachen, zowel voor mij als de gehele pickup truck. Het verschil met de rest van azie is dat er minder toeristen zijn en dat de locals je ook echt met rust laten. Ze komen niet om geld vragen, bedelen of vragen dat je in hun winkel wil kijken. Goh wat een rust!

Shwe dagon ligt op een heuvel en heeft een prachtig zicht over de stad. Je kan hem bijna niet missen. Maar toch verdwaalde ik , knap hoor! Applaus voor mezelf. Uiteindelijk door verschillende mensen de goede kant op gestuurd en zo kwam ik 2 uur laten aan bij 1 van de ingangen. De oost kant, dit is de kant die de locals vaak nemen. Waarom? Vast iets heiligs, en omdat bij de west en zuid kant roltrappen en liften zijn omhoog en het dus stikt van de touristen. Ik ben mijn gehele reis al in de ontkenningsfase, ik ben geen tourist! Dus nu ook weer, lekker eigenwijs de trappen beklimmen. Het waren er niet extreem veel, en de weg omhoog was prachtig. Het is een lange overdekte sleurf, met kitscherige aankleding, maar op het plafond prachtige muurschilderingen van ‘the story of boedha’. Tsja en die kan je niet zien als je op de roltrap staat ;)
Eenmaal boven moest er natuurlijk entree betaald worden, en jammer genoeg is dit mijn eerste geld dat gelijk rechtstreeks naar de regering gaat. Ik hoop ook mijn laatste geld.

Weet je ik had er eigenlijk niks van verwacht, nog een tempel, ik heb wel genoeg tempels gezien…. Maar nadat ik mijn kaartje in mijn tas had gestopt en niks vermoedend door de poort liep en toen pas op keek, was ik onder ste boven. Ok dit is misschien wel de mooiste complex wat ik heb gezien. Royal palace in Bangkok is er niks bij. Ik kwam tot rust en was verbaasd over alle locals die bij ieder heilig beeld aan het bidden waren. Wat een mensen, wat veel baby`s vooral. Mensen en monniken overal aan het mediteren en josta die met haar open mond rond liep, wat is dit mega groot zeg!
Grappig detail : bijna geen internet te vinden in yangon, maar in de temppel had je Wifi

Ik ben gaan zitten en toen pas mn reisgids erbij gepakt, stukje geschiedenis over de tempel gelezen en er stond ook bij dat de tempel het mooist is bij zonsondergang. En dat geloofde ik zo, dus dat was een fles water scoren na een uur rondgewandeld te hebben en wachten tot de zon onderging. Ik kan eigenlijk geen betere plek verzinnen om even verder mn reis uit te stippelen. In kleermakers zit ben ik in de schaduw gaan zitten, het duurde nog geen 10 minuten of de eerste monnik kwam al een praatje maken, een jonge kerel van mijn leeftijd en is erg geïnteresseerd in mijn verhaal om naar burma te komen, sowiezo waarom ik wilde reizen. Hij vertelde daarna over zijn reis, niet over de wereld maar wel naar het innige geluk. Met de vraag die ik hem toen stelde “en ben je echt gelukkig” Leek hij toch even stil te zijn. Natuurlijk kwam er een mooi gevormd antwoord uit… maar het voelde niet oprecht. Ik liet hem mijn boek zien over burma toen er ineens een telefoon afging. Hij greep onder zijn oranje kleed en pakte zijn iphone 5. Ja toen moest ik toch wel lachen hoor! Ik hecht geen waarde aan materie, maar ik heb wel een iphone 5? Ik blijf het lastig vinden en vroeg het op de man af na zijn telefoongesprek. Hij hecht er ook geen waarde aan en stak zijn hand uit “wil je hem hebben?”. Daarbij is hij een native monk, een soort tijdelijke monnik. Over 1 jaar is hij klaar met de boedhistenschool en kan hij een gerichte opleiding gaan doen. Nouja nog blijf ik met zoveel vragen zitten en zowel onduidelijkheden over het boedhisme, maar het leek me niet geschikt om dit aan hem te vragen.
De zon ging langzaam onder en er kwamen bussen vol met toeristen aan. Dagon was prachtig in het donker, het maakte de sfeer alleen nog maar zachter en vrediger. Leuk weetje : Boedha heeft hier 4 van zijn haren achter gelaten. Ik heb ze niet kunnen vinden by the way!
Nogmaals gaan zitten toen er werd gehand baard of ik even op een baby wilde passen. Binnen no time kwam een kind-monnik bij zitten. Tsja dit maakt het allemaal nog verwarrender, want kinderen kunnen toch geen monnik zijn? Ik heb net gehoord dat je pas vanaf je 18e je eerste fase kan gaan behalen….

Nouja het was ook tijd om terug in de realiteit te stappen en mijn hotel te zoeken. Want ik was al verdwaald bij daglicht ga ik nog wel terug komen als het donker is. Ik wilde persee lopen om geld te besparen, maar ergens voelde het ongemakkelijk. Maar het is goed gekomen, binnen 40 minuten kwam ik weer aan in little india. Ik had geen honger, dus heb een maiskolf ( LEES: 5eurocent!) gescoort op straat en ben naar het hotel gelopen. Genieten die prijzen hier!

Dat was mijn eerste dag burma, binnenkomend stijf van de stress. En nu beseffend dat dit een heel bijzonder land is waar er echt een bepaalde atmosfeer hangt die niet te beschrijven is. Ik ga snel aan mijn volgende stuk beginnen! Ik ben nu al op de helft van mijn reis, maar wederom word ik te vaak afgeleid om echt de tijd te nemen om mijn blog bij te houden. Maar ik beloof jullie , tot snel
Oh even voor sophie ; Met de dieren gaat het hier goed inderdaad! , al denk ik soms wel dat ze de oude/zieke dieren een handje mogen helpen…. Wederom ik zal je de details besparen.
Oh al die views mogen ook wel berichtjes achter laten hoor Heb je vragen voor de monniken doe het snel ;)