weer beter...

Nadat ik maandag het ziekenhuis had verlaten heb ik de afgelopen week niet veel gedaan, ik merkte al snel dat mijn lichaam herstellende was en ben heel de week nog thuis gebleven. Tuurlijk zag ik dat na 1 dag al niet meer zitten en wou woensdag mee na stage in het ziekenhuis. Maar ik had al snel spijt, bij iedere stap die ik zette was ik buiten adem, ik voelde mij wel 80 in plaats van 19.
Dus bleef de rest van de week braaf in mijn bed om goed uit te rusten.
Donderdag is emmy alleen naar het eiland gegaan, Isaac kwam later op de ochtend ook. En na 3 maanden zijn de mango bomen geplaatst op de goede manier. Het heeft even geduurd maar dan heb je ook wel wat…. Nu maar hopen dat er geen geiten of kinderen bij komen.
Ook vertelde emmy dat Wana heel ziek was, ze had koorts, hoofdpijn, keelpijn en last van haar hele lichaam. Echt verschijnselen van malaria. Maar ze wilde niet naar het ziekenhuis, toen ik dit hoorde heb ik gelijk de chief gebeld van het eiland dat ze wana naar het ziekenhuis moeten sturen en haar op malaria moeten testen. Maar maandag aangekomen op het eiland was ze niet naar het ziekenhuis geweest , maar naar een kruidendokter. Ze had wat paracetamol en wat astma pilletjes gehad van de geweldige dokter, en ze hoopte dat ze beter word. Ze voelde zich wel stukken beter , en volgens emmy zag ze er ook beter uit.
Ik ben maandag dus voor het eerst weer naar stage geweest, en was blij dat ik even uit de deur was.
Onderweg was kwame zijn hond verloren dus die moesten we op een ander eiland ophalen, van ver hoorden we hem al janken en blaffen. We zijn aangemeerd bij het eilandje en puppy sprong gelijk in de boot. Daarna sprong hij met zijn vieze poten bij mij op schoot en heeft daar heel de weg gezeten, lief beest, maar wel helemaal onder de vlooien :). Een stukje verder hielden we weer stil met de boot, kwame zag een slang in de bosjes zitten. Wij zagen hem niet, maar na 10 minuten zoeken zag ik hem liggen met zijn dikke lijf op een tak… enge beesten.
Voor de verandering waren er geen mensen aan het schoonmaken, want wana is ziek. Dus niemand komt helpen. Omdat de school ook weer open was, wou ik daar even gaan kijken. Ook hier ging het volgens de regels….
Elisabeth zou vandaag niet komen , en heel de klas stond weer op zijn kop. Al gauw zaten de anderen leraren ook buiten bij mekaar, weer een meeting vernam ik. Het was dus weer lekker chaos, maar we hebben wel lekker gespeeld met de kinderen.
Wat ga ik die liefkes toch missen als ik terug naar Nederland ga, ook als je het “schoolterrein” op komt lopen, en ze zien je gaan ze allemaal uit het raam hangen en je naam roepen. Als ze toestemming van de leraren krijgen komen ze ook nog met zijn allen op je af gerend. Heel beangstigend af en toe, maar ook ontzettend mooi.
De wat ouderen kinderen vroegen allemaal hoe het met mij ging, en dat ze voor me gebeden hadden dat ik snel beter zou worden. Als je zo iets hoort doet je dat ontzettend goed, en besefte ik mij ineens dat ik deze lieve mensen over 2 weken moet gaan verlaten.
Na het schooltje zijn we met kwame terug gaan met de boot, maar het weer sprak een beetje tegen en we moesten al snel weer aan wal bij een ander eiland. We waren net op tijd, wij hadden de boot op strand gelegd en kwame gooiden zijn anker uit, toen de zandstorm alweer begon. Op het eiland zijn ze bezig een hotel te bouwen, hier mochten we dus die middag schuilen. Ondanks dat het ontzettend koud was, hebben we ons met zijn drieën ontzettend vermaakt, we hebben muziek geluisterd en geplaybackt, en natuurlijk weer leuke filmpjes met de camera. Drie uur verder en helemaal blauw aangelopen van de kou was de regen gestopt en hebben wij het risico genomen om de rivier op te gaan, er stond nog wel hele erge wind maar met het zeil op zouden we zo in ada zijn. Gelukkig zijn we veilig aangekomen en konden we snel naar huis om een ‘’’koude’ douche te nemen om daarna lekker in mijn joggingbroek en sweater op te warmen. De broek en sweater ruikte gewoon helemaal muf, omdat ze 4 maanden in de kast hebben gelegen.
Dinsdag toen we aankwamen bij het ziekenhuis was zwart van de mensen rondom een container, de Nederlandse container was dus aangekomen. We zijn heel de ochtend en middag bezig geweest om de container uit te pakken. Er kwamen ontzettend veel schriften , ik durf niet te schatten maar als het rond de 2000 schriften ligt is het weinig. Het was dus bijna een container vol met ‘’nieuw’ papier, ook kwamen er schooltafels en schoolstoelen uit waar we ontzettend blij mee zijn want die kunnen ze hard gebruiken op het eiland. Toen deze uit de container waren kwam er een lading met dozen uit, vol met speelgoed, knuffels, heel veel kleren, en huis & tuin spullen. Rommelmarkt spullen dus, alles moest opgeslagen worden in het speelzaaltje omdat niemand daar bij kan op de studenten na.
Dit hebben we gedaan omdat bij de container al dozen op werden getrokken en spullen uit werden gevist door collega`s en omstanders ( volwassen mensen ). Echt geloofde mijn ogen niet, zelfs de security stond te graaien in de spullen of zijn leven ervan afhing. Gelukkig waren er ook nog collega`s die meehielpen de spullen naar binnen te brengen in plaats van alles te jatten, na de middagpauze was het speelzaaltje zeker 70 dozen rijker en kan je kont er niet meer in keren. Na wat gegeten te hebben gingen we kijken of we dozen een beetje konden ordenen , maar voor het speelzaaltje stond nog net geen rij met ghanezen die ons allemaal ineens geweldig vonden en allemaal nieuwe spullen nodig hadden. We zijn het speelzaaltje ingegaan en hebben de deur op slot gedaan, zo was de hint best duidelijk volgens mij.
De dag erna zijn emmy en ik heel de dag bezig geweest dozen uit te zoeken, heel het speelzaaltje ligt nu vol met knuffelberen, Nederlandse boeken? en super veel spellen waar wij ontzettend blij mee zijn. In het speelzaaltje was het assortiment nog niet zo groot, nu kan de volgende groep studenten lekker veel spelletjes doen met de kinderen. Ondertussen kwamen er heel veel ghanese collega`s langst om spullen te reserveren. Heel irritant, maar geef ze eens ongelijk.
Ook hebben we wat spullen uitgedeeld op de kraamafdeling, er waren namelijk heel veel baby`s. ook hebben we de moeders een nieuwe outfit gegeven waar ze ontzettend blij meer waren.
In de avond hebben we alle 4 bijna geen oog dicht gedaan door de storm, het onweer was recht boven ons en de klappen waren dus niet om aan te horen. Heel ons bed en huis trilde mee op de trillingen van de bliksem, heel beangstigend. Twee uur later ging de weker om naar het eiland te gaan, gelukkig was het nu wel droog en konden we gaan werken.
Op het eiland aangekomen zijn we naar riganna gegaan om te kijken hoe wana zich voelde, we hebben daar uiteindelijk heel de ochtend gezeten en over van alles gehad, adoptie, borstvoeding, geloof, kannibalisme en piraten! Echt heel gezellig, ook kregen we klachten over de leraren dat hun alle spullen in het schooltje houden, ook kleren die eigenlijk uitgedeeld moeten worden. Die stonden daar vanaf de volgende container. Wij zijn daar gelijk naar toe gegaan om te bespreken hoe we dit op gaan lossen, ze wouden dit gelijk maandag uit gaan delen met het hoofd van de school. Maar later hoorde ik weer van de kinderen dat ze later de kleren weer af pakken, dit gebeurde ook met de ballen en ander speelgoed. Echt teleurgesteld in de leraren dat ze denken dat ze zoveel macht hebben over de kleding.
Emmy en ik zitten dus te overwegen om de kleren die nu aan zijn gekomen buiten de school uit te gaan delen. We moeten alleen nog goed bedenken hoe wij dit aan gaan pakken.
Ook hebben we heel de middag lekker gekletst met bernard en princess, de twee oudste van de school. Super gezellig, de andere kinderen hebben heel de middag gevoetbald. Want de leraren gaven geen les omdat het de nacht ervoor geregend had……
Daarna zijn we nog naar wana en riganna terug gegaan, er was een vrouw daar die nu 8 kinderen heeft, heel speciaal want ze is 4 keer bevallen van een tweeling en ze leven allemaal nog. De laatste tweeling is een maand oud, ze vonden het helemaal geweldig dat ik kinderen wou. En ik moest maar op het eiland komen wonen en met B trouwen, dit zagen ze helemaal zitten hoor :)
In de middag zijn we terug gegaan met de boot, kwame vroeg of dat ik wou proberen te varen met het bootje, door af te zetten met de lange stok. Heel vermoeiend, en was ook heel onhandig er mee… Maar na 5 minuten had ik de smaak te pakken en ging het beter.
Maar ik hield het niet zo lang vol, dus na 10 minuten ben ik er maar mee gestopt.
Vandaag zijn de laatste twee weken ingeslagen, het is nu echt afbouwen. Volgende week laatste week stage en de laatste week is het vooral nog overal afscheid nemen en spullen pakken en uitzoeken. .